eerste 2 weken achter de rug

Hehe, eindelijk horen jullie iets van me. :D.
Na 2 weken heb ik eindelijk internet hier en kan ik dus even een verslag doen van wat er de laatste tijd allemaal is gebeurd. En dat is heel veel.

We beginnen maar bij het begin.

Maandagavond 1 december, laatste afscheid met de maos. Was heel gezellig en zelfs de Kaap en Tobias kwamen nog even langs. Ze brachten wat Ankerpromotiemateriaal :D.
Dinsdagmorgen ging al heel vroeg mijn wekker. En na het afscheid van mijn ouders en broertje kon mijn grote avontuur beginnen.

Vol goede moed vertrokken wij om zeven uur in de morgen. Na een uur rijden begon mijn auto raar te doen en stopte hij er mee. Na een kwartiertje wachten en op advies van de wegenwacht maar even langs de Suzukidealer in Apeldoorn gereden. Die wilden gelijk helpen en hebben de benzinefilter vervangen want die was oud en nog nooit vervangen.
En wij weer op weg na 3 uur wachten. Alles ging goed totdat na 5 uur rijden de auto weer stop zei en niet meer verder wilde. Dus waren wij verplicht om te overnachten in Duitsland omdat de garage al gesloten was. ’s Morgens heeft de garage er naar gekeken maar die konden het niet vinden omdat ze geen verstand hadden van Suzuki. De dealer daarzo wel en die heeft het relais van de benzinepomp vervangen. Daarna heeft de auto geen problemen meer gehad en kwamen wij op woensdag 3 december ’s avonds aan.

Volgende dag hebben we wat gesnowboard en gerelaxed, en een beetje het dorpje bekeken. In dit dorpje zit een nederlands hotelletje, Berg Iep genaamd. De eigenaren Koos en Gerda kende Meindert omdat hij hier in mei heeft overnacht met de motorclub. Dus wij zijn ’s avonds even op bezoek geweest. Daarna nog even de bar in en toen op bed.

Vrijdagmorgen hebben we onze koffers ingepakt omdat we ’s avonds in Spindleruv Mlyn moesten zijn waar we 10 dagen lang cursus hadden. Onze werkgever, Radko, vroeg of we om 12 uur ’s middags op kantoor wilden komen omdat er 2 jongens met ons mee zouden rijden naar Spyndleruv. Dus wij waren daar netjes op tijd. Maar Radko moest eerst nog wat doornemen met hun dus hebben wij eerst maar even wat gegeten. Daarna op weg naar Spyndleruv Mlyn. De jongesn hadden bagage mee en wij ook. En dat moest allemaal in mijn Swiftje. Dit zat er in toen wij op weg waren naar Spyndleruv: 4 snowboards, 4 tassen met snowboardboots, 4 koffersmet kleding, 4 kleinere tassen en 4 volwassen kerels. En ja het paste, vraag niet hoe maar het kon. Na 3 kwartier rijden kwamen we bij het hotel van de jongens aan. Na hun op een prachtige 4 persoons-hotelkamer afgezet te hebben konden we niet wachten tot we bij ons hotel aankwamen. Omdat we de weg niet wisten kwamen we na een stijl, besneeuwd weggetje bij ons hotel aan. Daar merkten we op dat er een gewone weg om het hotel heen liep. Goed wij de spullen gepakt, sleutel opgehaald en naar onze kamer. Wat we daar aantroffen was niet te beschrijven. Een klein kamertje van 2,5 bij 2,5 meter. Met daarin een kast, een tafel, 2 stoelen en een stapelbed. Dus weinig ruimte om je reet te keren. Maar goed het moest maar. ’s Avonds werd alles over de cursus uitgelegd. Dit duurde 3 kwartier en was in het Tsjechisch, gelukkig had ik een jongen naast me die het wou vertalen voor me. De Engelse uitleg die daarna was duurde maar 5 minuten. Onbegrijpelijk. Onze groep bestond uit een Israëlische instrukteur, Lior genaamd. Hij was 23 en zou ons les geven. Verder waren er nog 2 Ierse jongens van 15, en 5 jongens uit Ledland. Hun waren al instructeur maar moesten nu gecertificeerd zijn in hun land, vandaar de cursus. Ons dagprogramma bestond uit praktijkles van 9 tot 5, daarna theorie van 5 tot 9. Druk programma dus, en ’s avonds nog gezellig de kroeg in of bij de Ledlanders op de kamer. Dit ging zo de hele week door. We hebben een heel gezellige week gehad met onze groep.

En na deze week examens. De eerste 2 examens, uitleg en theorie waren vrij makkelijk. Maar het laatste examen, praktijk waren vrij moeilijk, mede door de slechte kwaliteit van de sneeuw en de late avond daarvoor (grote party tot midden in de nacht). Maar gelukkig konden we ’s middags ons diploma in ontvangst nemen. Vrij veel waren er gezakt of moesten herexamen doen. En dat waren alleen Tsjechen. Onze groep was de enige die volledig geslaagd was. ’s Avonds kwamen we weer aan in Harrachov waar we de rest van het seizoen zullen verblijven. Zondag rustige dag gehad. Onze kamer helemaal ingericht, alle troep opgeruimd en wat filmpjes gekeken.

Vandaag, maandag waren we op weg naar een bakkertje toen het Nederlandse stel van de Berg Iep voorbij reed en ons uitnodigde voor het middageten (was al 1 uur :D) Dit slaan wij natuurlijk niet af en hier hebben wij dus heerlijk even gegeten. Hun hadden met onze baas gesproken (Vitec, de opperbaas). Of we in de rustige perioden voor de Berg Iep mochten werken. Vitec gaf hier akkoord voor. De Berg Iep heeft namelijk een 12 meter hoge heliumbalon gekocht waar de mensen 90 meter de lucht in kunnen en zo de omgeving bekijken. Aangezien ze hier best wel wat hulp bij kunnen gebruiken gaan Meindert en ik hier in de rustigere perioden werken. Komende paar dagen een soort cursus daarvoor doen en dan kunnen we ook in de rustigere perioden geld verdienen. Dit was een beknopt verhaal tot nu toe.

Wat hebben wij geleerd over de Tsjechen: ze lachen niet, pas als ze je kennen gaan ze naar je lachen. Ze poetsen geen tanden en slapen in hun skikleding. Ook hebben velen dreadlocks. Makkelijk, want dan hoef je ook geen haar te wassen. Verder is het eten hier wel lekker, en veelal goedkoop. We hebben een bakkertje gevonden waar we voor 3 euro 2 kopjes koffie en 2 croisantjes krijgen. Helaas heeft Tsjechië een aantal regels ingevoerd omdat ze nu bij de EU horen. Namelijk in sommige cafe’s mag niet meer worden gerookt. Gelukkig niet in alle. Verder kennen ze hier ook accijns en zijn sigaretten hier 3 euro, tis nog steeds goedkoper maar toch, niet meer zo goedkoop als eerst. Maar over het algemeen is alles hier wel goedkoop en eten we in een restaurant voor 8 euro met z’n tweeën een uitgebreide maaltijd.

Dit was het voorlopig even, ik zal straks even mijn foto’s online gooien maar dat kan wel even duren.

Ik mis jullie allemaal hoor.

Grz Aren